TEGEN DE BERG GEPLAKT

Na vandaag nog een dag te gaan dus eerst nog enkele dingen gekocht die we nog wilden kopen en daarna nog eens, omdat het prachtig was, de RUTA de la PASA gereden maar nu in tegengestelde richting. Dit was een goed idee want we zagen inderdaad weer andere dingen als toen we deze route eerder reden. Ook qua helderheid hadden we het idee dat het iets minder heiig was ofschoon in deze tijd van het jaar het maar zelden echt helder is.
We zagen weer heel veel bakken waarin de rozijnen lagen te drogen al loopt het vanaf deze week ten einde vanwege het einde van de druivenoogst.

 

BRON VAN OVERVLOED BIJ DE WASPLAATS  HET SYMBOOL VAN REINHEID

 

Onderweg natuurlijk ook weer veel andere leuke, mooie dingen gezien zoals deze algemene wasplaats en tevens drinkplaats voor de passerende dieren zoals de herder met zijn schapen en geiten. Men had de keutels in een hoek geveegd.

IEDER HUIS ZIJN EIGEN BERGJE

We hadden het niet verwacht maar toch zagen we op een plaats een man en vrouw bezig met het keren van de druiventrossen die rozijnen moeten worden. Ik maakte eerst wat foto's van boven want ze waren een heel stuk onder ons aan het werken voor ik ze goede dag ging zeggen want ze hadden me nog niet gezien.

MET ZIJN GEDACHTEN BIJ HET WERK HAD HIJ MIJ NOG NIET GEZIEN OF GEHOORD

Na een lang gesprek van mij, helemaal boven aan de weg, en de man en vrouw diep beneden mij, wilden ze de poort voor mij open maken met de belofte dat ik geen foto's van hun zou maken. Het waren twee heel leuke vriendelijke mensen die eerst de boot wel erg ver wilden afhouden en ik weet niet waarom. Ze gingen samen in de schaduw zitten en lieten mij fotograferen en lopen waar ik maar wilde. Ook van deze mensen weer de klacht dat ze minder dan één derde van de uiteindelijke verkoopprijs voor hun product kregen terwijl al het echte werk door hun was gedaan. Zoals ik al eerder schreef, ALLES is puur handwerk, elke rozijn is door een mensenhand gegaan. Hieronder nog enkele impressiefoto's.

 

Natuurlijk zijn we tegen half vijf ergens van de weg gegaan en een pad gevolgd dat ons beloofde dat na vijf kilometer een heus restaurant zou zijn. Gelukkig klopte dat en hebben we gegeten, voor Ton was dit de eerste keer dat het erg tegenviel en voor mij was dit een paar dagen geleden een keer het geval. Het moet gezegd zijn dat we dus eigenlijk altijd heerlijk gegeten hebben.
Tegenover het restaurant was men heftig aan het werk met de amandelen, enorme hoeveelheden in zakken en op de droogplaats ook nog eens een dikke laag. Deze amandelen waren met machines geplukt (geschud) waardoor er ook nog blaadjes en takjes er tussen zaten. Vóór het drogen moeten die allemaal er uit gehaald worden, ook machinaal. Met het weer van vandaag ± 270 moeten ze twee dagen drogen en 's nachts met zeilen afgedekt worden. Als je met de noot rammelt moet je de vrucht horen rammelen.

 

 

 

 

 

 

Wat vroeger allemaal met de hand gedaan moest worden gaat nu machinaal met grote snelheid en grote stofwolken.

Na het eten hebben we onze route vervolgd en verder genoten van alle mooi uitzichten, althans voor Ton want de weg was één auto smal of breed, hoe wil je het noemen en dus uiterste concentratie vereist. Toch nog een bus en vrachtauto als tegenligger gehad waarbij we het geluk hadden dicht bij een breder stuk te zitten dat voor deze situaties is bedoeld.

Op weg naar huis nog even voor de laatste keer water gehaald, ieder keer een fles van 5 liter en die zijn elke keer weer snel op. Zelf drink ik er ongeveer 2 tot 2½ liter van en dan nog de koffie en thee iedere morgen.

 

Morgen de laatste dag, dus inpakken, nog enkele dingen regelen en men voorspeld voor morgen en overmorgen regen, het is haast niet te geloven. Gelukkig hebben we een garage en een lift er naar toe.

VERDER NAAR DE VOLGENDE DAG

     TERUG NAAR HET OVERZICHT