13 oktober

Zo dat was dus het laatste hotel van deze vakantie maar beslist niet het beste. Was het, met de normale prijzen vergeleken een van de duurste, onze kamer was daarentegen de slechtste die we ooit op een reis hadden gehad. Als Ton in de rolstoel had gezeten, ze was nu met de rollator naar binnengekomen, dan had dit niet gegaan. De deur ging niet helemaal open, de deuren van de badkamer gingen zo zwaar dat ze die zelfstandig onmogelijk had open gekregen, er was in de badkamer geen enkele steun te vinden en in de douche was behalve geen steun ook geen stoeltje. Normaliter ga ik geen recentie schrijven voor een hotel maar deze gaat een vette onvoldoende krijgen in de internationale lijst voor aangepaste kamers.
Natuurlijk was er ook een pluspuntje want toen ik gisterenavond het raam van onze kamer open deed vloog er juist een groene specht van het grasveld naar een boom waar hij (zij) meteen de achterkant van opzocht, dus geen foto. En er waren voldoende stopcontacten aanwezig en dat zie je bijna nergens.

En ik had plaats genoeg om de koffie te zetten voor onderweg, zien jullie ook eens hoe dat gaat terwijl erboven de mijnwerkers worden gered.	En dan het station, het komt met deze lage ochtendzon die me werkelijk verblinde door de ramen van het station heen, niet uit de verf, helaas.

We vonden de weg naar de Autoroute du Soleil heel snel terug met onze 'Annabel' en oh ja, dat hadden we jullie nog niet geschreven, we hebben ook een piepernel in de auto. Als we ergens door een tolpoortje rijden, ook in Spanje, dan gaat de badge van de tolweg piepen maar in Spanje blijft de slagboom dan wel gesloten in tegenstelling met de Franse. Op de tolwegen was het weer behoorlijk druk met vrachtverkeer maar we hadden er absoluut geen enkel probleem mee. Zodoende konden we dit laatste en kortste traject heel vlotjes afleggen en waren we voor we het in de gaten hadden al bij de afslag 'Bettenbourg' in Luxemburg om nog even te tanken, en dat scheelt wel € 1,14 (Spanje en Luxemburg) tegenover € 1,47 in Frankrijk. Om klokslag 3.00 uur vanmiddag waren we thuis en hebben meteen alles uit de auto gehaald en opgeruimd want dat werkt wel zo prettig.

De wasmachine draait voor de eerste van nog vele malen en ondertussen nemen we de post door, ook alweer een hele stapel. Morgenvroeg gaan we verder met opruimen en meteen maar weer reageren op de vele mailtjes waar we ontzettend veel plezier in hebben gehad. En dan begint het normale leven weer, vergaderen, gidsen in 'de Kluis', afspraken maken bij de kapper en pedicure, ja jullie geloven het misschien niet met al die autoritten, maar ik heb heel veel kilometers gelopen die Ton in haar scootmobiel heeft gereden met een actieradius van 60 km. die we toch mooi twee keer hebben opgeladen omdat de accu's aangaven dat ze graag nieuwe energie hadden. Natuurlijk gaat dat met de steile straatjes wel minstens dubbel zo hard leeg als in de stad waar alles vlak is. Voor dit jaar zit het er weer op maar we kijken alweer vooruit naar april/mei om er weer naar toe te gaan, Andalusië bedoelen we natuurlijk.

Terug naar het overzicht