16 september

Vandaag besloten we een tocht te maken door de oostelijke zijde van de Alpucharras waar een ander soort natuur is als de kanten waar we eerder waren, minder bomen en meer lage struiken. Jaren geleden, nog voor de autoweg er was, reden we richting Granada over een weg waarlangs een indrukwekkende steile rotswand was en die weg wilden we nog wel eens rijden om in het gebied te komen waar we heen wilden. Zodoende kwamen we ook weer langs het stuwmeer van Rules, het 'Presa de Rules'. Het is 171 meter diep en de dam is 500 meter breed, het stuwmeer heeft een totale oppervlakte van 345 Ha.
Zo reden we verder en lieten Orgiva links liggen, na 30 tot 40 km. merkten we al de andere vegetatie op, we zaten toen ook al boven de 800 meter, maar ook zagen we nog iets anders.

Ton zag hem als eerste, een steenbok, hij wilde over een muurtje wegspringen en zag toen dat dit geen haalbare kaart was want het ging enorm naar de diepte in. daarom kwam hij (zij) terug op de weg om even verder een stukje omhoog te gaan. In zo'n gevallen ben ik razendsnel, pakte de camera die altijd grijpklaar naast me ligt en terwijl Ton het raampje opende maakte ik al de eerste foto, de steenbok liep langzaam omhoog en ik maakte weer een foto.

Toen hij bleef staan had ik de tijd om 12 keer in te zoomen en op het moment dat ik wilde afdrukken draaide hij (zij) de kop naar ons toe. Een foto waarbij je de haartjes kunt tellen,in ieder geval op de niet gecomprimeerde foto, geweldig....
Het weerbericht dat we vanmorgen op de TV zagen was niet bepaald super, in bijna heel Spanje regende het behalve de oostelijke costa's en de echt zuidelijke gebieden. Hier was het dus droog maar wel behoorlijk bewolkt en toch hebben we vandaag zelf ook af en toe een bui gehad, goed omdat het stof van de auto af was.

We hebben steeds geprobeerd om de oude oorspronkelijke wegen te nemen al was dat soms moeilijk omdat men simpelweg de bewegwijzering had weggehaald. Hierdoor werden we geconfronteerd met enorme aardverschuivingen die tijdens ernstig noodweer ontstaan moeten zijn. vaak was van de toch al smalle weg maar net een autobrede doorgang over. Men had met bulldozers voorzichtig de stenen en rotsblokken opzij geschoven zonder het risico dat er nog meer naar onderen zou komen. we kregen, zo hoog in de bergen, geen enkele mogelijkheid om de auto even stil te zetten vanwege de smalte en het toch wel aanwezige lokale verkeer. Later op een brede weg kon ik de auto ergens parkeren en teruglopen om een foto te maken. let op het grote rotsblok linksboven in de foto, dat men gegarandeerd daar niet durft te laten liggen.

We krijgen, en dat vinden we echt leuk, heel veel mailtjes met verschillende vragen, maar over het eten onderweg en de kosten daarvan denkt men over het algemeen "dan zal het er ook wel naar zijn". We moeten jullie teleurstellen want we smikkelen wat af als we zo in de siësta ergens stoppen. Natuurlijk kijken we of er genoeg auto's staan want dat is meestal ook een goede maatstaf. Zo ook vandaag, rond drie uur stopten we in Cherin, 'n dorpje van enkele huizen maar met een restaurant. Toen we binnen kwamen waren er nog enkele tafeltjes vrij, of moesten nog leeggeruimd worden. We zagen op de tafels waar we langsliepen de lekkerste dingen op de borden liggen en dat gaf goede moed. De dame die bediende kwam naar ons toe en op onze vraag of er een kaart was kregen we als antwoord, ik zal u vertellen welke mogelijkheden u heeft. We begrepen niet alles maar we zijn er wel uitgekomen. En om te laten zien wat we gegeten hebben zal ik de foto's ervan laten zien. (bij uitzondering want die maken we eigenlijk alleen voor onszelf)

Tot zover de foto's en nu de beschrijving: 1) Een grote salade voor ons samen. 2) Soep met grote brokken kip, bonen, kikkererwten en gekookte aardappels. 3) Calamares gefrituurd met friet. (inktvis) 4) Een groot stuk chocoladepudding met slagroom. 5) Voor ons beiden een café Americano Ton dronk een flesje perziksap en ik een fles bier. Of u even wilt afrekenen, samen het hele bedrag van € 18,00.

Bij de bestelling vertelde de mevrouw al dat al het eten van het huis was, dus zelfgemaakt.
Overigens dronken we rond het middaguur nog ergens een kopje koffie en die kost hier ook maar € 1,00.

We hadden ondertussen een behoorlijk stuk gereden op een hoogte van ongeveer 850 meter toen we weer omlaag gingen richting Adra, aan zee. En vandaar was het weer richting huis zo'n kleine 125 km. waarvan ongeveer de helft autoweg.