Wat een dag .............

Al erg vroeg onderweg om eventuele tegenslagen al voor te zijn in de tijd.;-) We reden in één ruk door Luik al stond op grote borden aangegeven dat de tunnels gesloten waren, wij weten dat, als dat zo is, je gewoon over de parallelweg kunt blijven rijden, maar de tunnels waren allemaal zo open als je weet wel. Er waren verder op de route door België ontzettend veel werkzaamheden met maar één rijstrook beschikbaar en dat schiet dus helemaal niet op. We waren om 8 uur in Luxemburg, Livange (afslag Bettenbourg) om te tanken, niet dat het daar veel goedkoper is als langs de snelweg maar je kunt de auto aan de pomp laten staan terwijl je even naar de wc. kunt gaan en dat is voor Tonny natuurlijk een ware uitkomst. Nog geen 15 meter lopen vanaf de auto en niemand die staat te dringen want het is er nooit druk. Er is dus bijna geen oponthoud hiervoor terwijl je langs de autoweg eerst moet wachten tot je aan de beurt bent en voor de sanitaire stop op een heel andere plaats moet zijn.

Dan nu eerst nog even het weer, de laatste spullen in de auto zetten terwijl het regent, door de regen blijven rijden. Misschien juist daardoor was er op het laatste stuk van de route door Luxemburg een ongeluk gebeurd met een vrachtwagen en in de rij die daarvoor stond nog eens een auto volledig in de deuk. Voor het opruimen van de vrachtwagen waren grote takelwagens, brandweer en nog een grote hijskraan ingezet. Het schoot echt niet op, van geen kant, en dan die regen. Op de gewone autoweg richting 'Route Soleil' regende het soms zo hard dat alle verkeer bijna tot stilstand kwam en de ruiten wissers (gelukkig net nieuwe er op laten zetten) op dubbele snelheid moesten draaien. Oh ja, de verwarming stond natuurlijk ook aan. Dat weer heeft zo aangehouden tot ongeveer voor Dijon, maar toen klaarde het dan ook heel snel op de verwarming uit, airco aan en zonder een probleem over de niet te drukke 'Route Soleil' richting zuiden.

Ik was het haast vergeten, maar de badge van de 'TelePeage' is een geweldig iets, nergens in de rij staan maar rijden tot voor de slagboom, je hoort een piep en de slagboom is al automatisch voor je geopend. Claxonnerende Franse automobilisten gewoon negeren en maar lachen als de slagboom open gaat. Die denken dat er weer een toerist verkeerd gereden is. Mocht iemand geïnteresseerd zijn hoe je daar aan kunt komen dan is een mailtje met de vraag genoeg om een antwoord te krijgen.

We hebben natuurlijk vaker een pauze ingelast en omdat de meest mooie parkeerplaatsen gereserveerd zijn voor degenen die niet makkelijk kunnen lopen, sta je soms op een erg leuke plaats. Zo kwamen we vanmiddag op een parkeerplaats naast een tafel met bank direct voor een fruitstalletje. De eigenaresse wenste ons een 'bon appétit' en vroeg of we even op het stalletje wilde letten en eventuele klanten zeggen dat ze een paar minuten weg was. Voor ons geen probleem natuurlijk want we spreken vloeiend Frans en ook nog in de diverse dialecten ;-) ha ha ha, mooi niet dus. Maar het was ons gelukt om een meneer even vast te houden die ondertussen wel al aan het proeven was geslagen, hij vond het fruit erg lekker en zette meteen een grote kist opzij. Toen de dame in kwestie kwam rekende hij af en pakte ook nog een tas van andere vruchten mee. Toen we aanstalten maakten om de tafel op te ruimen en het tafelkleed met de nodige kruimels uit te kloppen kwam de mevrouw ons een zak met heerlijke abrikozen brengen als dank. Je ziet maar hoe ver je met een talenknobbel kunt komen.;-)

Omdat de autoroute du Soleil verder niet druk was konden we heel goed opschieten en waren we om kwart voor vijf bij het hotel in Nimes.