De vooruitzichten voor het zuiden zijn weer bepaald niet slecht en de temperatuur mag er ook wel zijn.Vanmorgen ben ik maar eens naar het gezondheidscentrum gelopen om meer informatie te krijgen over hoe en wanneer ik er terecht kan om het bloed te laten controleren voor de trombosedienst. Dat was dus eerst een nummertje trekken en dan maar wachten en dat alleen maar voor informatie. De mevrouw aan de balie nam voor iedereen de tijd en deed dat ook voor mij, zodoende weet ik nu dat ik er elke dag terecht kan en meteen geholpen kan worden. De rest zie ik dan maandag of dinsdag wel want de uitslag moet ik naar Heerlen bellen die me dan verdere instructies geven over de hoeveelheid tabletten die ik moet innemen en dat moet ik ze hier nog uitleggen.
Zoals we al schreven gaan we nu steeds verschillende restaurantjes uitproberen en het eerste was een van buiten nogal schlemielige uitziende bar maar we hadden al eerder geleerd dat dit geen maatstaf is.
We kregen gelijk want het dagmenu was nogal uitgebreid en onze keuze was goed. Ton begon met als voorgerecht een groenten-cremesoep en mijn voorgerecht was Paella, beiden erg lekker. Als hoofdgerecht nam Ik gebraden kippenpoten en Ton kipfilet, beiden met Spaanse frietjes en groenten. Het vlees was door en door gaar en viel zo van de knookjes af. Als nagerecht nam Ton pudding en ik een banaan en daarna nog elk een kop koffie, we hebben heerlijk gegeten.
Via een heel grote omweg zijn we weer naar huis gereden, was het aan de kust al 24 graden, in de bergen bleef de temperatuur de hele middag op zo'n 28 graden.
We reden heel rustig zodat we veel van de omgeving konden zien, als we richting Siėrra Nevada keken dan zagen we dat de sneeuw duidelijk aan het minderen was en de zee hadden we bijna de hele rit in zicht omdat we deze weg zo gekozen hadden. De bergen zijn nog allemaal groen wat het erg mooi maakt. Ook de vele voorjaarsbloemen die langs de wegen bloeien hebben de prachtigste gele en blauwe kleuren. Vooral de vele amandelboompjes die vaak hele hellingen beslaan hebben een frisgroene kleur wat alles noch mooier maakt.
Steeds de zee in zicht en op de berghellingen de druivenplanten waar al groen aan komt en de amandelboompjes die er massaal staan. We bleven doorrijden tot Orgiva, een dorpje waar veel zwervende 'kunstenaars' rond liggen in het centrum en enkele Nederlandse kunstenaars huisjes verhuren samen met b.v. een cursus gedichten leren lezen of mensen de schilderkunst proberen bij te brengen.
In het centrum van Orgiva vond ik dit mooie tegeltableau met plattegrond van de heel weide omgeving. Er waren ook marktkraampjes waar de kinderboeken voor een zacht prijsje geruild en gekocht konden worden. Terwijl we van de parkeerplaats wegreden roken we weer de zoete geur van de bloeiende sinaasappelbomen die ook hier rond het dorp staan en de hoge temperatuur doet daar dan nog een schepje boven op. Terwijl we richting Lanjaron reden bleef de geur ons volgen en de temperatuur liep zelfs op tot 29 graden. In Lanjaron, waar we eigenlijk wel elk jaar komen, hebben we onze lege waterflesjes nog even gevuld met het bronwater van daar. Het is eigenlijk meer een traditie want in Castell de Ferro hebben we water uit de Siėrra Nevada en dat is extreem zacht en echt lekker. Omdat we voor donker thuis wilden zijn hebben we de terugweg via de autoweg naar de kust genomen, het stuk dat we eigenlijk nog hadden willen rijden komt beslist ook nog aan de beurt. terug naar het overzicht
|