Tot vorig jaar was de weg naar Polopos gedeeltelijk een smalle grindweg met veel kuilen en gaten, je moest overal erg voorzichtig rijden vanwege de smalle onoverzichtelijke bochten waar je ternauwernood met twee auto's langs elkaar kon en dan nog maar te zwijgen als het een bestelauto was.
Maar dit jaar was het ineens een brede goed geasfalteerde weg geworden waaraan hard gewerkt is om er een goede weg van te maken met aan de buitenkanten helder witte strepen.

 

 

Dit geeft een beetje weer hoe het er langs de wegen uitziet, bomen, groene struiken en bloemen.

 

 

 

 

Als we in Polopos aankomen zien we meteen de met veel moeite mooi gehouden bloemen bij een deur en een boer die met zijn drie ezels van het veld komt.

We zoeken een parkeerplaatsje en zetten de auto er achteruit in zodat Ton alles rustig kan bekijken. We staan recht voor de dorpsbar waar drie Engelse mensen zitten die naar later bleek, net klaar waren met de barbecue om de 65e verjaardag van een van hun te vieren en nog drie mensen die door konden gaan als zwerver. De bar zelf was nog gesloten en omdat ze mij aanspraken ben ik even bij hun gaan staan en hebben we wat verteld, mijn doel was om tot boven in het dorpje te klimmen om een paar impressies te maken over dit kleine bergdorpje. Het was allemaal ontzettend steil en moeilijk te belopen, maar toch een paar foto's kunnen maken waar je op kunt zien wat het is om tegen een berg op te wonen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Alles is even smal en steil, we hoefden de spiegels natuurlijk niet in te klappen maar twee auto's tegelijk is absoluut onmogelijk.

 

 

 

 

 

 

 

Gelukkig zal het hier op ongeveer 600 meter nooit sneeuwen want dan was  de ramp niet te overzien ondanks alle anti-slip ribbels die men op elke helling heeft aangebracht.

 

 

 

Toen ik terug was van het foto's maken ben ik samen met Ton ook op het terras gaan zitten om een verfrissing te nemen, maar wel nog even de verhuizing van bijenkasten gefotografeerd waar je helaas de grote hoeveelheid bijen niet kunt zien. De bar bleef nog altijd gesloten maar de Engelse feestvierders hadden wel al een wijndoos met tap eraan op de tafel gezet, we hebben het aanbod om mee te drinken vriendelijk afgeslagen en zijn na een tijdje toch maar vertrokken. We zijn de berg verder omhooggegaan en zijn bij een grote bar iets gaan drinken voor we weer via een andere weg naar huis zijn gereden.

Naar morgen

Naar overzicht alle dagen