Zo krijg je al een idee wat het gaat worden, met een ongelooflijke precisie legt hij de blokken op z'n plaats.

Omdat ik me weer wat beter voelde en in ieder geval geen pijnscheuten meer had bij onverwachte bewegingen zijn we via de autoweg naar Lanjaron gereden. Het ligt niet naast de deur dat klopt maar de autoweg heeft geen scherpe bochten maar is non-stop bergop. Alleen het laatste stukje is nog over een bergweg, mijn plannetje was om er een ijsje te eten. Gelukkig waren er voor het terras van de ijssalon twee gehandicapten parkeerplaatsen.
Het ijs was verrukkelijk en we hebben ervan genoten, eerst was het terras nagenoeg leeg maar toen twee bus-ladingen Spaanse toeristen voorbij wandelden was dat snel helemaal vol met kwetterende mensen.

Toen we Orgiva inreden viel ons oog direct op de pottenbakker die zijn werkplaats buiten heeft en zijn we gestopt, we kochten hier al eens eerder een cadeautje.

Hij vond het leuk dat we even stopten en ik mocht foto's maken. Hij was net nog bezig aan de tweede schaal maar dat bleek alleen maar een schaal te zijn die al snel in tweeën werd gesneden en die stukken werden weer pasklaar gemaakt om de schaal groter te maken. Er waren heel wat bewerkingen nodig eer dat een geheel was. Helaas hebben we het eindproduct niet gezien omdat het zo als het nu was in plastic ging om een dag te drogen Heel binnenkort komen we er weer langs en dan zal ik kijken of we het eindproduct ook nog kunnen zien. We kochten ook dit jaar weer een cadeautje voor iemand die ons erg veel helpt in de groentetuin met adviezen en daadkracht. We kregen, waarschijnlijk vanwege de prijs nog een extra geglazuurd bakje mee.

Op deze plek heb ik ook de camera weer eens uitgeprobeerd in zijn uiterste telestand en de kerk van Orgiva gefotografeerd die op de foto hierboven nauwelijks is te onderscheiden.