|
|
|
|
Als de dag
begint met kleine wolkjes om half acht dan duurt het nog
maar even voor de zon alles bestraald.
|
|
 |
De morgen gaat bijna
altijd met hetzelfde ritueel, ik zet voor Ton de ligstoel op
het balkon zodat ze kan zonnen en ik ga dan met de computer
naar een plaats met snel internet om de website bij te
werken en enkele mailtjes te beantwoorden zodat iedereen wel
eens een antwoord heeft gekregen op zijn/haar bericht.
Ook de website van b.v. 'de
Kluis' of het mannenkoor hebben soms onderhoud nodig en dat
gaat dus ook gewoon door.
Tegen etenstijd bedenken we
waar we zullen gaan eten en vandaag gingen we naar de 'Hotstone'
in Motril. Die naam is niet toevallig want als tapas krijg
je bij je drankje altijd een hete steen met iets van vis of
vlees om zelf verder klaar te maken, leuk hè. Omdat alles
steeds zo veel is kozen we een grote gemengde gefrituurde
visschotel en wat frietjes. Van de 'frituro pescado' hadden
we al wat gegeten voor dat de foto genomen was. Zo zie je in
ieder geval hoeveel vis het is. En dan nog de combinatie
vis, sla, citroen en zoete aardbeien.
|
|
|
| Bij het strand van Motril
(kilometers lang) hebben we ons een tijdje vermaakt met het
kijken naar tientallen kite-surfers waarvan de meesten nog
veel moesten leren. |
|
|
|
We zochten
een mooie weg uit en kwamen ook langs het dorpje Guajar dat
in de diepte mooi wit lag te wezen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Al vaker hadden we deze
ruïne op afstand zien liggen maar er nog nooit geweest en nu
wilde ik er wel eens naar toe. Het was een smal pad en naar
later zou blijken een wel eigenlijk te smal pad waarbij ik
alleen nog maar vooruit kon omdat het te smal was om te
keren. Eindelijk kwam er een stukje dat iets breder was dan
de auto lang. Met heel wat keren voor- en achteruit was het
gelukt om te draaien zonder in de afgrond links van ons en
tegen de steile wand rechts van ons te komen.
Ik wil Ton nu eenmaal zoveel
als mogelijk laten zien wat ik ook zie maar ook nu moest ze
het met de foto's doen omdat ik, toen we eenmaal weer op het
brede pad waren van daaruit ben gaan lopen. Er stonden geen
borden bij om te laten weten wat het ooit was geweest
behalve dan dat je er niet in mocht komen, dat ging ook niet
omdat de openingen dichtgemetseld waren.
|
|
|
| Niet ver van de ruïne
stond deze bouwval midden in het bosgebied, we vermoeden dat
het ooit een hotel is geweest maar ruilen die gedachte in
voor elke andere.
|
|
|
|
Er is nog
veel kleur op de wegen door het bos zoals hier de gele brem.
Dit is overigens een gedeelte van een totaal nieuw
aangelegde weg door de bergen waar ook vaak bosbranden zijn
geweest en waar je soms nog de zwartgeblakerde bomen ziet
staan. |
|
|
|
Een kleine
nietige auto bij het einde van de weg door de bergen. |
|
|
|
Dicht bij de
autoweg waar we naar toe reden voor de terugweg kwamen we
langs dit mooie dorpje Piños la Valle.
Het zou
kunnen zijn dat we een paar dagen geen ritten maken omdat
het gebed van de boeren verhoord gaat worden, twee dagen
regen. |
Naar overzicht alle dagen
|