16 oktober

Vandaag zijn we een stukje verder de bergen ingegaan om even te kijken in Pampaneira en daarna naar het hoogst gelegen dorp van Spanje te gaan, Trevelez.

Ik was de scootmobiel nog in elkaar aan het zetten toen we een oude dame fanatiek beenoefeningen zagen doen op de in elk dorp aanwezige fitnessapparatuur. Ik ging naar haar toe en vroeg of ik een foto mocht maken en met een glimlach op haar gezicht zei ze meteen ja.

 

 

 

Toen Ton uit de auto was en op haar scooter zat kwam de dame naar ons toe om te vertellen hoe goed wij het wel hadden met zo'n oplossing om er toch te komen. We hadden haar al verteld dat we uit Nederland kwamen en toen vroeg ze naar mijn naam die ook voor haar onuitspreekbaar was. Zij heette Maria en Tonny werd Antonia, ik vertelde haar dat Manollo ook een mooie naam was waarop ze meteen opperde dat ik dan maar Manollo moest heten. Zo'n ontmoeting is goud waard om een dag te beginnen.

 

 

 

Dit is het eerste straatje van het centrum, midden in de foto zie je nog het bergdorpje Capileira als schuin streepje.

 

 

 

Ook hier houden de mensen van bloemen en planten, ze staan niet altijd samen in bloei maar het blijft mooi om te zien. In het midden is de afwatering te zien die overal in het hele dorp is en samenkomt onder in het dorp.

 

 

 

Dit is de oudste bron van het dorp, er is inmiddels, wel wat hoger in het dorp, een mooie grote nieuwe bron met drie tappunten.

 

 

 

Op mijn weg omhoog viel het me op dat er toch veel onkruid tussen de stenen groeide op de plaatsen waar geen beton was.

 

 

 

Hier is heel duidelijk de constructie te zien hoe men verder omhoog bouwt boven de straatjes en het schijnt sterk genoeg te zijn want soms zijn er twee woonlagen boven.

 

 

 

Hier zag ik iets leuks in de vensterbank staan, nog vóór het glas.

 

 

 

Hoe je het ook draait of keert, dit is wonen met uitzicht.

 

 

Een mooi zicht op de wolken boven de berg.

 

Leuk, men heeft in een omgekeerd leeg blik van groene olijven een olijfboompje staan.

 

 

 

Overal langs de huizen ook heel hoog in het dorp, heeft men veel planten tegen de muur en op de grond. Ook de was hangt hier gewoon over de straat, moet je maar even bukken of iets opzij houden.

 

 

Heel duidelijk is hier de bronwater-afvoer te zien die onder in het dorp bij al die andere stroompjes uitkomt.

 

 

 

Nadat ik boven in het dorp was geweest ben ik bij Ton gaan zitten die al op het terras zat nadat ze met de scootmobiel op die plaatsen in het dorp was wezen kijken die voor haar toegankelijk waren en ook enkele foto's had gemaakt. Even later kwam er een echtpaar achter ons zitten waarvan de man al snel naar ons toe kwam met de vraag "zal ik een fotootje van jullie samen maken" waaruit ik al direct zag dat het wel een vraag was maar tevens zo van, dan moet je er ook een van ons maken. Om mezelf en Ton veel poespas te besparen hebben we ja gezegd en mijn gedachten waren goed geweest. "Wilt u er dan ook een van ons maken"? Toch maar even gedaan dus en hier het resultaat.

 

 

 

Deze kleden worden hoofdzakelijk hier in Pampaneira gemaakt en verkocht.

 

 

 

Dit vond Ton een mooi winkeltje ook al kon ze er natuurlijk niet inkomen.

 

 

 

Toen we in Pampaneira het wel een beetje gezien hadden, we komen er minstens één keer per jaar, zijn we doorgereden richting Trevelez met de bedoeling om onderweg wat te eten. Bij het dorpje Pitres zagen we toen we een straat omhoog inkeken mensen op het terras zitten en we dachten aan een barrestaurant dus reden we omhoog en zagen toen dat alles bomvol zat en vanwege de smalle staat moesten we toen wel doorrijden. We kwamen uit op een pleintje waar markt was en geloof het of niet maar voor onze neus was een parkeerplaats vrij. Dus toch maar even bij de vier kraampjes gekeken en een heel grote tros lekkere groene druiven gekocht.

 

 

Ook werden er kleren uit een auto verkocht, zeg maar wat je hebben wil en dan halen we dat er wel even uit....

 

 

 

Als mededelingenbord werd er een boom gebruikt.

Maar te eten was er niets en moesten we dus weer terug naar de doorgaande weg en verder rijden.

 

 

 

Vlak voor Trevelez zagen we dit mooie plaatje.

 

 

 

Uiteindelijk zijn we in Trevelez op een terras neergestreken om wat te eten, vlak bij de dorpsbron. Natuurlijk waren we wel ver van huis geraakt en grote wegen hoef je hier niet te zoeken. We zochten een route uit die ons via via in Torvizcon kon brengen en dan weer naar Orgiva, waar we de weg omhoog waren begonnen. Van Orgiva naar de autoweg is niet zo ver meer en dan is het weer heel gemakkelijk rijden tot thuis, alleen maar autoweg.

Naar morgen

Naar overzicht