16 oktober
|
Vandaag zijn we een stukje verder de bergen ingegaan om even
te kijken in Pampaneira en daarna naar het hoogst gelegen
dorp van Spanje te gaan, Trevelez. Ik
was de scootmobiel nog in elkaar aan het zetten toen we een oude dame fanatiek beenoefeningen
zagen doen
op de in elk dorp aanwezige
fitnessapparatuur. Ik ging naar haar toe en vroeg of ik een foto mocht
maken en met een glimlach op haar gezicht zei ze meteen ja.
|
|
Toen
Ton uit de auto was en op haar scooter zat kwam de dame naar
ons toe om te vertellen hoe goed wij het wel hadden met zo'n
oplossing om er toch te komen. We hadden haar al verteld dat
we uit Nederland kwamen en toen vroeg ze naar mijn naam die
ook voor haar onuitspreekbaar was. Zij heette Maria en Tonny
werd Antonia, ik vertelde haar dat Manollo ook een mooie
naam was waarop ze meteen opperde dat ik dan maar Manollo moest
heten. Zo'n ontmoeting is goud waard om een dag te beginnen.
|
|
Dit is het eerste straatje
van het centrum, midden in de foto zie je nog het bergdorpje
Capileira als schuin streepje.
|
|
Ook hier houden de mensen van
bloemen en planten, ze staan niet altijd samen in bloei maar
het blijft mooi om te zien. In het midden is de afwatering
te zien die overal in het hele dorp is en samenkomt onder in het dorp.
|
|
Dit
is de oudste bron van het dorp, er is inmiddels, wel wat
hoger in het dorp, een mooie grote nieuwe bron met drie
tappunten.
|
|
Op
mijn weg omhoog viel het me op dat er toch veel onkruid
tussen de stenen groeide op de plaatsen waar geen beton was.
|
|
Hier
is heel duidelijk de constructie te zien hoe men verder
omhoog bouwt boven de straatjes en het
schijnt sterk genoeg te zijn
want soms zijn er twee woonlagen boven.
|
|
Hier zag ik iets leuks in de
vensterbank staan, nog vóór het glas.
|
|
Hoe je het ook draait of
keert, dit is wonen met uitzicht.
|
|
|
Een mooi zicht op de
wolken boven de berg.
|
Leuk, men
heeft in een omgekeerd leeg blik van
groene olijven een olijfboompje staan. |
|
Overal langs de
huizen ook heel hoog in het dorp, heeft men veel planten
tegen de muur en op de grond. Ook de was hangt hier gewoon
over de straat, moet je maar even bukken of iets opzij
houden.
|
|
Heel duidelijk is hier de bronwater-afvoer te zien
die onder
in het dorp bij al die andere stroompjes uitkomt.
|
|
Nadat ik boven
in het dorp was geweest ben ik bij Ton gaan zitten die al op
het terras zat nadat ze met de scootmobiel op die plaatsen
in het dorp was wezen kijken die voor haar toegankelijk
waren en ook enkele foto's had gemaakt. Even later kwam er
een echtpaar achter ons zitten waarvan de man al snel naar
ons toe kwam met de vraag "zal ik een fotootje van jullie
samen maken" waaruit ik al direct zag dat het wel een vraag
was maar tevens zo van, dan moet je er ook een van ons
maken. Om mezelf en Ton veel poespas te besparen hebben we
ja gezegd en mijn gedachten waren goed geweest. "Wilt u er
dan ook een van ons maken"? Toch maar even gedaan dus en
hier het resultaat.
|
|
Deze kleden worden hoofdzakelijk hier in Pampaneira gemaakt
en verkocht. |
|
Dit vond Ton een mooi winkeltje ook al kon ze er natuurlijk
niet inkomen.
|
|
Toen we in
Pampaneira het wel een beetje gezien hadden, we komen er
minstens één keer per jaar, zijn we doorgereden richting
Trevelez met de bedoeling om onderweg wat te eten. Bij het
dorpje Pitres zagen we toen we een straat omhoog inkeken
mensen op het terras zitten en we dachten aan een
barrestaurant dus reden we omhoog en zagen toen dat alles
bomvol zat en vanwege de smalle staat moesten we toen wel
doorrijden. We kwamen uit op een pleintje waar markt was en
geloof het of niet maar voor onze neus was een parkeerplaats
vrij. Dus toch maar even bij de vier kraampjes gekeken en
een heel grote tros lekkere groene druiven gekocht.
|
|
Ook werden er
kleren uit een auto verkocht, zeg maar wat je hebben wil en
dan halen we dat er wel even uit....
|
|
Als mededelingenbord werd er een boom gebruikt.
Maar te
eten was er niets en moesten we dus weer terug naar de
doorgaande weg en verder rijden.
|
|
Vlak voor Trevelez zagen we dit mooie plaatje.
|
|
Uiteindelijk
zijn we in Trevelez op een terras neergestreken om wat te
eten, vlak bij de dorpsbron. Natuurlijk waren we wel ver van
huis geraakt en grote wegen hoef je hier niet te zoeken. We
zochten een route uit die ons via via in Torvizcon kon
brengen en dan weer naar Orgiva, waar we de weg omhoog waren
begonnen. Van Orgiva naar de autoweg is niet zo ver meer en
dan is het weer heel gemakkelijk rijden tot thuis, alleen
maar autoweg. |