 |
|
 |
|
Dit was de actuele situatie rond het middaguur, na het eten
zijn we in de auto gestapt voor enkele toch nog vergeten
boodschappen en daarna zijn we gewoon zonder kaart of
navigatie (die was natuurlijk wel in de auto) de bergen
ingereden. Heel simpel volledig willekeurig als het maar
bergop ging. |
 |
| Soms
kilometers geen bewoning te zien en dan ineens weer een
boerderij met een prachtige in bloei staande oprit. |
|
 |
|
We kwamen vaak erg hoog en keken dan op een dorpje neer met
op de achtergrond het voor ons liggend berggebied.
|
|
 |
|
We kwamen bij een wegwijzer
die het bergdorpje Mijas aangaf en zijn die richting gaan
volgen tot we in het toeristendorpje aan kwamen. Er werd
hevig aan de weg en sommige stoepen gewerkt waardoor we
helemaal onder voor het dorp bij een parkeergarage uit
kwamen. Geen verdere keuze en dus parkeerden we de auto net
naast de garage en ben ik uitgestapt om poolshoogte te gaan
nemen. Het viel erg mee, eerst met de lift naar de 10e etage
om daar te zien dat we op de plaats waren die we eigenlijk
ook gewild hadden. Weer naar onderen met de echt wel drukke
lift waar de scootmobiel in moest passen was mijn schatting.
Bij de auto de scootmobiel in elkaar gezet en zo zijn we
samen met de lift omhoog gegaan. Als eerste zijn we naar het
kapelletje gegaan waar we heel leuke herinneringen aan
hebben, wel al meer dan 25 jaar geleden.
|
|
 |
|
Niet alleen trappen maar ook een oprit. |
|
 |
|
Voor de enkele molenaar in de familie, deze molen werd
aangedreven door rondlopende ezels. |
|
 |
|
Leuk om te zien maar meer ook niet.
|
|
 |
|
En met deze ezels worden honderden mensen door de steile
straatjes vervoerd.
|
|
 |
|
Ondertussen was het steeds
zonniger geworden en was van het donkere weer niets meer te
merken, maar toen we weer bij de kust kwamen was de
bewolking weer helemaal aanwezig. Op dit panorama kijk je
richting zee maar vergis je niet in de afstand want dit is
met de tele gemaakt en zal ongeveer dertig kilometer zijn
(mooi helder) |