| Omdat het ineens
goed uitzag hebben we de spulletjes in de auto gelegd die je
bij een ritje zoal nodig hebt. Ook zouden we onderweg kijken
naar een plekje om te eten. Maar eerst moesten we een stuk
parallel aan de autoweg rijden om enkele kaarten op de bus
te doen. (ja, wij schrijven kaarten aan kinderen en mensen
die geen internet hebben) Ik wist waar een brievenbus was,
die zijn tegenwoordig dun gezaaid, en begon al langzamer te
rijden toen Ton een invaliden parkeerplaats zag die vrij was. Zo
was het dus makkelijk om even tot de brievenbus te lopen
zonder andere auto's te laten stoppen omdat wij zo nodig
even moeten uitstappen. Ik liep van de brievenbus terug naar
de auto en zag een restaurantje dat er niet bepaald speciaal
voor de Engelse toeristen was.
Overal staat wel groot in
het Engels wat ze te bieden hebben en vooral de prijs van
het bier en dat was daar niet. We zijn toen samen naar dat
restaurantje toegelopen en vonden een mooi plaatsje aan een
tafel voor twee, ze hadden een uitstekende menukaart. De zon
had nog steeds geschenen totdat we klaar waren met eten maar
toen barsten de wolken en lieten alles vallen wat ze in de
uurtjes met zon opgespaard hadden. We zaten wel buiten bij
het restaurant maar alles was wel helemaal afgeschermd en
dicht gemaakt met doorzichtige schotten zodat we er geen
last van hadden. We zijn er een hele tijd blijven zitten
totdat het zodanig minder was dat we er weer door konden
lopen. Het ritje konden we natuurlijk op onze buik schrijven
maar een paar boodschapjes hebben we wel nog gehaald voor we
weer naar huis gingen.
Uit de foto hierboven mag
blijken hoe de situatie nu tegen de avond weer is geworden,
men ligt zelfs weer in de zon. |
