Een beetje geschiedenis

Deze Cisterciënzerabdij dateert van 1229, en is opgericht door de Heer van Rochefort (Gilles de Walcourt). De abdij kende een vrij rustig bestaan, tot op 1 mei 1650 troepen uit Lotharingen, onder leiding van baron De Châtelet de abdij plunderden. In 1653 zouden legers uit Condé het plunderwerk van hun voorgangers afwerken, door de abdij plat te branden.

De monniken keerden in 1664 terug om hun ruïnes herop te bouwen. De kerk dateert uit 1671.

Rond 1755 liet de discipline te wensen over in de abdij. De abt, Henri de Villegia, vaardigde een strenge ordonnantie uit. Zo was het verboden om thee, koffie, chocolade, likeur of wijn te drinken, te roken of met de kaarten te spelen. De straf was een volledige dag eenzame opsluiting. Bij het einde van dit regime vroegen de monniken aan Rome om van hun eed te worden ontslagen. In 1792 seculariseerde de paus de abdij. De monniken (ze waren toen met 8) verdeelden de eigendommen, om zich elk in hun kwartier terug te trekken en als onafhankelijken te leven. Dit zou echter niet verhinderen dat in mei 1794 de troepen van Jourdan de abdij zouden plunderen, een ruïne achterlatend. De abdij werd in 1796 verkocht aan iemand die de kerk en de gebouwen liet afbreken om het materiaal te recuperen om andere gebouwen in Rochefort te bouwen.

In 1887 werden de overblijfselen eigendom van de abdij uit Achel, die voor de heropbouw zorgde.

Het portaal is rond 1530 gebouwd. Er is een afzonderlijke doorgang voor wagens en één voor voetvangers. Daartussen bevindt zich een typisch Maaslandse monolietzuil. In het bakstenen gedeelte boven de poort bevindt zich een boogfries. De ronde traptoren met het helmdak is 17e eeuws.

Net zoals de abdij uit Orval, is ook deze abdij een beroemde brouwerij. Uit deze abdij komt het beroemde Trapistenbier van Rochefort.

WAT BINDT ONS MET DEZE ABDIJ ?

Als jonge kinderen gingen we al met onze ouders en tante Jeanny naar Rochefort om op bezoek te gaan bij broeder Servatius. Servatius was belast met de zorg over de kippen en alles wat daarmee samen hangt. In de kippenstal had hij zowaar een soort bureautje met geheim vak onder de klapdeksel want daar werd het snoep en andere lekkernijen bewaard die de familie meebracht.

Op zo’n dag mochten de broeders en paters als ze bezoek hadden praten, iets dat normaliter niet mocht. Alles ging met gebarentaal behalve het bidden. Ook bezochten we samen de marmergroeve die niet veel later verkocht werd. Nu nog is in de abdij te zien hoe mooi het marmer was dat hier gedolven werd. Omdat ook de kerk vroeger “verboden gebied” was voor leken waren ook de ramen gemaakt van marmer. Het was wit marmer dat zo dun geslepen werd dat het veel licht naar binnen liet maar het was onmogelijk om er door van buiten naar binnen te kijken. 

BRAND